بر اساس قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران زنان میتوانند از همسران خود به دلیل ابتلا مرد به بیماری های خاص درخواست فسخ نکاح را بدهند. بیماری های خاص عبارت اند از:
1- خصاء:
نوعی ناتوانی جنسی یا به معنای دیگر اخته بودن است. یعنی مرد توانایی تولید مثل ندارد. اخته بودن میتواند دلایل زیادی داشته باشد و دلیل مذکور مهم نیست و صرف اخته بودن مدنظر است.
2- عنن:
عنن نیز نوعی ناتوانی از برقراری رابطه جنسی است، یعنی آلت تناسلی مرد نعوظ پیدا نمی کند و به همین دلیل نمی تواند با همسر خود رابطه جنسی داشته باشد. توجه داشته باشید حتی اگر یک بار زن و مرد رابطه ی جنسی برقرار کرده باشند استناد به این بیماری برای فسخ از سوی زن مورد قبول واقع نمی شود. مهمتر اینکه عنن نسبی است یعنی ممکن است مرد با زنی توانایی ارتباط جنسی داشته باشد و با دیگری نتواند رابطه ی جنسی برقرار کند. قانونگذار برای حمایت از زن بیان کرده اگر عنن بعد از عقد نکاح نیز حادث شود باعث ایجاد حق فسخ برای زن خواهد بود. تنها در جنون و عنن این امکان برای حمایت از زن وجود دارد که حادث شدن بیماری بعد از عقد نیز ایجاد حق فسخ برای زن می کند.
3- مقطوع بودن آلت تناسلی به اندازه ای که قادر به عمل زناشویی نباشد:
اگر آلت تناسلی مردی به حدی باشد که امکان رابطه زناشویی را از او سلب کند، زن حق فسخ ازدواج را خواهد داشت.
ثبت ديدگاه