شروط ۱۲ گانه ضمن عقد+سایر شروط+بهترین شروط ضمن عقد خانم ها

مطابق با اصل آزادی قراردادها، طرفین یک قرارداد (از جمله ازدواج) می‌توانند یک قرارداد را به شیوه‌ای تنظیم و نگارش کنند که منافع مدنظر و مورد رضایت خودشان را در بر بگیرد، با این توضیح که این شروط غیرشرعی یا غیرقانونی نباشند.

یکی از مهم‌ترین مواردی که قانون‌گذار فراهم کرده تا زوجین در زمان انعقاد قرارداد ازدواج بتوانند از آن بهره‌مند شوند، شروط دوازده گانه ضمن عقد است که حقوق و تعهداتی را برای طرفین ازدواج فراهم می‌آورد.

دفاتر ازدواج موظف و مکلف هستند که قبل از انشاء و امضاء سند عقد این شروط را برای زوجین قرائت و موضوع را به آن‌ها تفهیم کنند و نیز به آن‌ها یادآوری کنند که قبول شرایط ضمن عقد الزامی نیست و مانع نکاح نمی‌شود. و در صورتی که سردفتران از این موضوع ممانعت به عمل بیاورند و برای مثال مانع از تمایل زوجین برای نپذیرفتن هر یک از شروط ضمن عقد شوند، مرتکب تخلف شده و موجبات تعقیب انتظامی سردفتران فراهم می‌شود.

در این مقاله شما را با 0 تا 100 شروط ضمن العقد ازدواج که به خصوص به برابری حقوق خانم‌ها کمک می‌کند آشنا می‌کنیم.

سید محمدجواد بلندی سردفتر دفترخانه شماره 117 کرج می‌باشد. وی دارای سال‌ها تجربۀ فعالیت حقوقی در زمینه ثبت اسناد مختلف قانونی است.

از سال 1360 وجود شروط ضمن عقد در سند رسمی ازدواج توسط قانون‌گذار پیش‌بینی شده است و این امکان فراهم شده که طرفین با آگاهی کامل نسبت به قبول یا عدم قبول هر یک از شروط اقدام نمایند.

البته لازم به ذکر است که زوجین می‌توانند به جز شروط 12 گانه ضمن عقد، هر شرط دیگری را نیز در زمان ازدواج به عقدنامه اضافه کنند و در نتیجه آن‌ها را به تعهداتی الزام‌آور از منظر قانون تبدیل کنند، مگر آنکه شروط فوق خلاف قانون یا شرع باشد.

به عنوان نمونه و مطابق با قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران، مواردی مثل انتخاب شغل زوجه بدون کسب رضایت از زوج یا دارا بودن حق طلاق جزو شروط 12 گانه ضمن عقد نبوده و در نتیجه بانوان می‌توانند این شروط را علاوه بر شروط 12 گانه در زمان عقد از همسر خود مطالبه کنند.

شروط دوازده گانه‌ای که به صورت چاپی و پیشفرض در سند ازدواج ذکر شده‌اند و در صورت امضاء زن و مرد لازم‌الاجرا و تعهدآور خواهند بود شامل موارد زیر هستند که در صورت عدم رعایت آن‌ها زوجه می‌تواند از زوج جدا شود:

1. عدم پرداخت نفقه از سمت مرد، در شرایطی که اجبار به پرداخت نیز مقدور نباشد
2. سوء رفتار یا سوء معاشرت از طرف زوج به شکلی که امکان زندگی را برای زوجه با اختلال مواجه کند
3. ابتلای زوج به بیماری‌های صعب‌العلاج
4. جنون به شکلی که فسخ نکاح ممکن نیست. مثل جنون ادواری
5. عدم تبعیت از دستور دادگاه درباره منع اشتغال زوج به کاری که حیثیت خانوادگی زوجه در تعارض است
6. محکومیت مرد به حبس از 5 سال به بالا
7. مبتلا شدن مرد به اعتیاد به شکلی که ادامه زندگی زوجه دشوار شود
8. ترک کردن زندگی توسط زوج بدون وجود عذر موجه
9. محکومیت قطعی زوج به خاطر جرمی که خلاف شان و حیثیت خانوادگی زن است
10. عقیم بودن شوهر به نحوی که پس از پنج سال زندگی نتواند صاحب فرزند شود
11. مفقودالاثر بودن زوج به شیوه‌ای که پس از شش ماه از مراجعه زن به دادگاه همچنان یافت نشود
12. ازدواج دوم زوج بدون اذن زوجه

توجه داشته باشید وکلای طلاق معمولا توصیه می‌کنند زوجین صرفا به ذکر و امضاء شروط ضمن عقد فوق در عقدنامه رسمی اکتفا نکنند، بلکه پس از ثبت ازدواج در دفتر ازدواج و طلاق، با مراجعه به دفاتر اسناد رسمی نسبت به ثبت سند در این دفاتر مبنی بر قبول شروط 12 گانه ضمن عقد (یا شروط ضمن العقد قانونی و شرعی دیگر) نیز اقدام نمایند.

متن دقیق شروط 12 گانه ضمن عقد در ازدواج دائم چاپ شده در سند رسمی ازدواج به شرح زیر هستند:

الف) ضمن عقد نکاح / خارج لازم ، زوجه شرط نمود هرگاه طلاق ، بنا به درخواست زوجه نباشد و طبق تشخیص دادگاه ، تقاضای طلاق ، ناشی از تخلف زن از وظایف همسری یا سوء اخلاق و رفتار وی نبوده باشد ، زوج موظف است تا نصف دارایی موجود خود را که در ایام زناشویی با او بدست آورده یا معادل آن را طبق نظر دادگاه ، بلاعوض ، به زوجه منتقل نماید .

ب) ضمن عقد نکاح / خارج لازم ، زوج به زوجه وکالت بلاعزل با حق توکیل به غیر داد که در موارد مشروحه زیر ، با مراجعه به دادگاه و اخذ مجوز از دادگاه پس از انتخاب نوع طلاق ، خود را مطلقه نماید و نیز ، به زوجه ، وکالت بلاعزل با حق توکیل غیر داد تا در صورت بذل از طرف او ، قبول نماید. مواردی که زن ، می تواند حسب مورد ، از دادگاه ، تقاضای صدور اجازه طلاق نماید ، به شرح زیر است :

1) استنکاف شوهر از دادن نفقه زن به مدت 6 ماه به هر عنوان و عدم امکان الزام او به تادیه نفقه و همچنین ، در موردی که شوهر ، سایر حقوق واجبه زن را به مدت شش ماه وفا نکند و اجبار او به ایفاء هم ممکن نباشد .

2) سوء رفتار و یا سوء معاشرت زوج به حدی که ادامه زندگی را برای زوجه ، غیر قابل تحمل نماید .

3) ابقاء زوج به امراض صعب العلاج به نحوی که دوام زناشویی برای زوجه مخاطره آمیز باشد .

4) جنون زوج در مواردی که فسخ نکاح ، شرعا ممکن نباشد .

5) عدم رعایت دستور دادگاه در مورد منع اشتغال زوج به شغلی که طبق نظر دادگاه صالح ، منافی مصالح خانوادگی و حیثیت زوجه باشد .

6) محکومیت شوهر به حکم قطعی به مجازات 5 سال حبس یا بیشتر یا جزای نقدی که بر اثر عجز از پرداخت منجر به 5 سال بازداشت شود یا به حبس و جزای نقدی که مجموعه منتهی به 5 سال یا بیشتر بازداشت شود و حکم مجازات در حال اجرا باشد .

7) ابتلای زوج به هرگونه اعتیاد مضری که به تشخیص دادگاه به اساس زندگی خانوادگی خلل وارد آورد و ادامه زندگی مشترک برای زوجه دشوار باشد.

8) زوج زندگی خانوادگی را بدون عذر موجه ترک کند . تشخیص ترک زندگی خانوادگی و تشخیص عذر موجه با دادگاه است . و یا شش ماه متوالی ، بدون عذر موجه از نظر دادگاه ، غیبت نماید .

9) محکومیت قطعی زوج در اثر ارتکاب جرم و اجرای هرگونه مجازات اعم از حد و تعزیر در اثر ارتکاب جرمی که مغایر با حیثیت خانوادگی و شئون زوجه باشد . تشخیص اینکه مجازات مغایر با حیثیت و شئون خانوادگی است ، با توجه به وضع و موقعیت زوجه و عرف و موازین دیگر ، با دادگاه است .

10) در صورتی که پس از گذشت 5 سال از عقد دائم ، زوجه از شوهر خود به جهت عقیم بودن یا عوارض جسمی دیگر صاحب فرزند نشود .

11) در صورتی که زوج ، مفقود الاثر شود و ظرف 6 ماه پس از مراجعه زوجه به دادگاه پیدا نشود .

12) زوج ، همسر دیگری بدون رضایت زوجه اختیار کند یا به تشخیص دادگاه ، نسبت به همسران خود ، اجرای عدالت ننماید .

همانطور که پیشتر گفته شد بسیاری از زوجین ترجیح می‌دهند ضمن مراجعه به دفاتر اسناد رسمی شرایط دیگری را نیز برای عقد نکاح خود تعیین کنند که مهم‌ترین آن‌ها به شرح زیر هستند:

1. شرط حضانت فرزندان
2. شرط اشتغال
3. شرط تحصیل
4. شرط تقسیم اموال میان زوجین پس از طلاق
5. شرط وکالت زوجه برای اجازه خروج از کشور
6. شرط وکالت مطلق زوجه در طلاق

که در ادامه شما را با یکایک این شروط آشنا می‌سازیم.

متاسفانه بسیاری از خانم‌ها تصور می‌کنند صرف امضاء شروط دوازده‌گانه ضمن عقد در عقدنامه رسمی از حق طلاق آن‌ها دفاع می‌کند. در حالی که در عمل اینطور نیست و برای اثبات هر یک از موارد دوازده‌گانه فوق‌الذکر، زن بایستی با اخذ وکیل طلاق و پس از مراحل بسیار طولانی در دادگاه‌های خانواده وقوع یک یا چند شرط از شروط فوق را اثبات نماید.

با این حال این امکان وجود دارد که زن به نوعی حق طلاق را برای خود بدست بیاورد. و این کار از نظر حقوقی به این صورت قابل حصول است که زن از مردم وکالت کامل و مطلق برای طلاق بگیرد.

در شرط وکالت مطلق زوجه در طلاق، مرد به زن وکالت می‌دهد که بعد از ازدواج از طریق دفاتر اسناد یا از طریق کنسولگری ایران در هرجای دنیا، و در هر زمانی که بخواهد (حتی بدون ارائه هیچ دلیل خاصی) به دادگاه مراجعه کرده و خود را مطلقه نماید.

لازم به ذکر است که به دلیل اهمیت ویژه‌ای که این شرط دارد و می‌تواند باعث صرفه‌جویی بسیار زیادی در هزینه‌های مادی و معنوی در زمان طلاق زوجین شود، بهتر است در این زمینه حتما با یک دفترخانه اسناد رسمی یا یک وکیل در این باره مشورت نمایید.

برخی از نکاتی که دربارۀ شرط تنصیف یا همان تقسیم اموال بعد از جدایی زوجین از یکدیگر وجود دارد که جزو شروط 12 گانه ضمن عقد است به شرح زیر هستند:

1. مرد باید شرط مربوطه را در زمان عقد و در سند ازدواج امضا کرده باشد.
2. تنها زمانی مرد موظف به تقسیم اموال در طلاق است که نتواند ثابت کند طلاق به دلیل سو رفتار یا تخلف او از وظایف زناشویی است.
3. تنها در صورت طلاق از جانب مرد است که این شرط تحقق پیدا می‌کند. در صورتی که طلاق توافقی بوده یا از طرف زن باشد، تقسیم اموال در طلاق اتفاق نخواهد افتاد.
4. شرط موجود در عقد نکاح، تقسیم دارایی است نه اموال. به این صورت که در صورت بیشتر بودن بدهی مرد از اموالش، به زن چیزی تعلق نخواهد گرفت.
5. تقسیم اموال در طلاق تنها برای اموالی اتفاق خواهد افتاد که حاصل دست‌رنج مرد بوده و در هنگام طلاق در مالکیت او قرار داشته باشد.
6. سهم الارث مرد قابل تقسیم نمی‌باشد.
7. اگر پیش از طلاق به هر دلیل اموال مرد از مالکیتش خارج شده باشد، شرط تقسیم اموال در طلاق مشمول آن موارد نخواهد شد.

با این حال و طبق ماده ۱۱۱۹ قانون مدنی، زوجین می‌توانند ضمن عقد نکاح هر شرطی را که مخالف قانون و شرع نباشد پیش‌بینی کرده و براساس آن با یکدیگر توافقی مکتوب داشته باشند.

به این منظور کافیست با مراجعه به یک دفترخانه اسناد رسمی، نسبت به شرکت در یک جلسه مشاوره با سردفتر اسناد رسمی برای تنظیم چنین سندی که در آن شیوه‌ی دلخواه تقسیم دارایی‌ها بعد از طلاق به نحوی توافق شود که براساس موازین شرعی و حقوقی باشد، اقدام بفرمایید.

شرط ضمن عقد حق خروج از کشور که در اصطلاح حقوقی «وكالت زوجه در صدور جواز خروج از كشور» خوانده می‌شود،معطوف به بند 3 ماده 18 قانون گذرنامه است.

ماده 18 قانون گذرنامه می‌گوید:

برای اشخاص زیر با رعایت شرایط مندرج در این ماده گذرنامه صادر می‌شود:

۱ – اشخاصی که کمتر از ۱۸ سال تمام دارند و کسانی که تحت ولایت و یا قیمومیت می‌باشند با اجازه کتبی ولی یا قیم آنان.

۲ – مشمولین وظیفه عمومی با اجازه کتبی اداره وظیفه عمومی.

۳ – زنان شوهردار ولو کمتر از ۱۸ سال تمام با موافقت کتبی شوهر و در موارد اضطراری اجازه دادستان شهرستان محل درخواست گذرنامه که‌مکلف است نظر خود را اعم از قبول درخواست یا رد آن حداکثر ظرف سه روز اعلام دارد کافی است. زنانی که با شوهر خود مقیم خارج هستند و زنانی‌که شوهر خارجی اختیار کرده و به تابعیت ایرانی باقی مانده‌اند از شرط این بند مستثنی می‌باشند.

بنابراین و به موجب این قانون به صورت پیشفرض زنان شوهردار برای خروج از کشور نیاز به اجازه کتبی از طرف شوهر خود دارند. با این حال بانوان عزیز می‌توانند در صورت رضایت همسر خود، با مراجعه به یک دفترخانه اسناد رسمی به همراه همسر خود نسبت به تنظیم یک وکالت بلاعزل زوجه از زوج، با موضوع خروج از کشور اقدام نمایند.

به موجب تنظیم چنین وکالت‌نامه‌ای، دیگر زوجه برای خروج از کشور به هیچ عنوان به اجازه شوهر نیاز نخواهد داشت، چرا که به صورت بلاعزل از او وکالت گرفته است.

نکته: از نظر مقررات اداره گذرنامه ذکر موضوع اجازه خروج از کشور در سند ازدواج به زن اجازه‌ی خروج از کشور بدون اذن همسر را نمی‌دهد، بلکه حتما بایستی سند وکالت مربوطه در دفتر اسناد رسمی تنظیم و ثبت شود.

* نکته: چنین وکالتنامه‌ای می‌تواند به صورت مدت‌دار (مثلا 5 ساله) یا به صورت مادام‌العمر تنظیم شود. در این خصوص حتما با یک سردفتر اسناد رسمی مجرب در تنظیم شروط ضمن عقد مشورت نمایید.

پیش از هر چیز اجازه دهید نگاهی به برخی از قوانینی داشته باشیم که در زمینه حق حضانت بعد از طلاق در قانون پیش‌بینی شده است:

1. ماده 43 قانون حمایت از خانواده مصوب 1391 می‌گوید: «حضانت فرزندانی که پدرشان فوت شده با مادر آنها است مگر آنکه دادگاه به تقاضای ولی قهری یا دادستان، اعطای حضـانت به مادر را خلاف مصلحت فرزند تشخیص دهد». بنابراین و طبق ماده ۴۳ در قانون اگر پدر خانواده فوت کند، نگهداری بچه به مادرش داده می‌شود. اگر دادگاه مادر را برای سرپرستی بچه رد صلاحیت کند، حضانت بچه به شخص دیگری داده می شود.
2. ماده 1169 قانون حمایت از خانواده می‌گوید: «براي حضانت و نگهداري طفلي كه ابوين او جدا از يكديگر زندگي مي كنند، مادر تا سن هفت سالگي اولويت دارد و پس از آن با پدر است. تبصره: بعد از هفت سالگي درصورت حدوث اختلاف، حضانت طفل با رعايت مصلحت كودك به تشخيص دادگاه مي‌باشد».
3. ماده 42 می‌گوید: «صغیر و مجنون را نمی توان بدون رضایت ولی، قیم، مادر یا شخصی که حضانت و نگهداری آنان به او واگذار شده است از محل اقامت مقرر بین طرفین یا محل اقامت قبل از وقوع طلاق به محل دیگر یا خارج از کشور فرستاد. مگر اینکه دادگاه آن را به مصلحت صغیر و مجنون بداند و با درنظر گرفتن حق ملاقات اشخاص ذی حق این امر را اجازه دهد. دادگاه درصورت موافقت با خارج کردن صغیر و مجنون از کشور. بنابر درخواست ذی نفع. برای تضمین بازگرداندن صغیر و مجنون تامین مناسبی اخذ می کند». به بیان دیگر و طبق این ماده از قانون، سرپرست فرزند نمی تواند بدون اجازه ولی آن محل سکونت کودک را تغییر دهد.
4. ماده 47 قانون حمایت از خانواده بیان می‌دارد: «دادگاه در صورت درخواست زن یا سایر اشخاص واجب النفقه، میزان و ترتیب پرداخت نفقه آنان را تعیین می‌کند. تبصره: در مورد این ماده و سایر مواردی که به موجب حکم دادگاه باید وجوهی به‌طور مستمر از محکومٌ علیه وصول شود یک بار تقاضای صدور اجرائیه کافی است و عملیات اجرائی مادام که دستور دیگری از دادگاه صادر نشده باشد ادامه می‌یابد». به زبان ساده این قانون بیان می‌دارد که تعیین میزان نفقه با دادگاه است.
5. ماده 1168 قانون مدنی بیان می‌دارد که حضانت اطفال هم حق و هم تکلیف ابوین است (ابوین یعنی پدر و مادر).
6. ماده 1170 بیان می‌دارد که جنون یا بیماری صعب‌العلاج باعث خواهد شد سرپرستی فرزند از والدینی که سرپرستی را برعهده دارد گرفته شود.
7. ماده ۱۱۷۱ می‌گوید: «در صورت فوت یکی از ابوین حضانت طفل با آن که زنده است خواهد بود هر چند متوفی پدر طفل بوده و برای او قیم معین کرده باشد». یعنی اگر یکی از والدین فوت کند سرپرستی به شخصی می رسد که در قید حیات است.
8. ماده ۱۱۷۲ می‌گوید: «نگاهداری طفل را به هر یک از ابوین که حضانت به عهده اوست الزام کند و در صورتی که الزام ممکن یاموثر نباشد حضانت را به خرج پدر و هرگاه پدر فوت شده باشد به خرج مادر تامین کند. هیچیک از ابوین حق ندارند در مدتی که حضانت طفل به عهده‌ی آن‌هاست از نگاه‌داری او امتناع کنند.». یعنی هیچ کدام از ابوینی که دادگاه حق حضانت را به او داده نمی تواند از سرپرستی خودداری کند.
9. ماده ۱۱۷۴ بیان می‌دارد: «در صورتی که به علت طلاق یا به هر جهت دیگر ابوین طفل در یک منزل سکونت نداشته باشند هر یک از ابوین که طفل تحت حضانت او نمی‌باشد حق ملاقات طفل خود را دارد تعیین زمان و مکان ملاقات و سایر جزئیات مربوطه به آن‌ها در صورت اختلاف بین ابوین با محکمه است».

مواد 1175، 1179، 1199 و 1204 قانون مدنی نیز از جمله‌ی سایر مواد قانونی هستند که به موضوع حضانت، نگهداری و تربیت فرزندان توسط والدین می‌پردازند.

بنابراین و از آنجایی که مواد قانونی مرتبط با شرایط حضانت فرزندان از پیچیدگی‌های حقوقی فراوانی برخوردار است، توصیه می‌کنیم در صورت تمایل برای ثبت رسمی شرط ضمن عقد حضانت فرزندان حتما با یک سردفتر اسناد رسمی متخصص در امور وکالت‌ها و سندهای رسمی مربوط به ازدواج و طلاق مشورت نمایید.

طبق ماده 1117 قانون مدنی، شوهر می‌تواند همسر خود را از شغل یا حرفه یا صنعتی که منافی مصالح خانوادگی یا حیثیات خود یا زن باشد، منع کند. یعنی چنانچه شغل زن منافی مصالح خانواده بوده و یا به حیثیت خود یا مرد آسیبی وارد کند، مرد حق دارد همسر خود را از اشتغال منع کند.

با این حال بسیاری از دختران تمایل دارند شرط آزادی اشتغال خود را به صورت یکی از شروط ضمن عقد در سند ازدواج ثبت نموده یا به صورت یک سند مجزا در دفترخانه اسناد رسمی ثبت نمایند.

به طور رایج حق اشتغال زن ضمن عقد نکاح را می‌توان این‌گونه در سند ازدواج ذکر کرد :

ضمن عقد نکاح شرط شد که زن در اشتغال به هر شغلی که مایل باشد و هر کجا که شرایط آن ایجاب کند، مخیر باشد.

با این حال به دلیل پیچیدگی‌های قانونی موجود، توصیه‌ی ما به شما این است که اگر درباره شرط ضمن عقد اشتغال سوال یا دغدغه‌ای دارید حتما با مراجعه به یک دفترخانه اسناد رسمی یا با مراجعه به یک وکیل طلاق نسبت به این موضوع مشورت‌های لازم را دریافت نمایید.

همچنین طبق ماده ۱۱۱۷ قانون مدنی، شوهر به راحتی می‌تواند حق تحصیل را از همسر خود سلب نماید. با این حال درج شروط ضمن عقد در زمینه حمایت از حق تحصیل زوجه به اشکال مختلف امکان‌پذیر است. برای مثال می‌توان در بخش توضیحات عقدنامه ذکر کرد که هر یک از طرفین بایستی حداقل یک مدرک تحصیلی مشخصی را (مثلا لیسانس) اخذ نموده یا چنانچه از تحصیل خود انصراف دهند، پیمان عقد شکسته شود.

در خصوص مسائل حقوقی و قانونی شروط ضمن عقد تحصیل توصیه می‌کنیم با یک وکیل طلاق یا دفترخانه اسناد رسمی مشورت‌های لازم را داشته باشید.

شروط ضمن عقد از مهمترین نکاتی هستند که در زمان عقد باید به آن ها دقت کنید. مواردی مثل حق طلاق، حق تحصیل و تنصیف دارایی و حق خروج از کشور.

در این ویدیو شروط ضمن عقد برای شما شرح داده شده است.

منبع: آپارات

مطابق ماده ۱۱۱۴ قانون مدنی، زن مکلف است در منزلی اقامت کند که شوهر او تعیین کرده باشد. در واقع و به طور پیشفرض زن هیچ‌گونه حقی برای انتخاب محل زندگی نداشته و بایستی به عنوان نمادی از “تمکین زناشویی” به زندگی در محل سکونتی که همسرش انتخاب می‌کند تن بدهد.

با این حال مواد 1114 و 1119 قانون مدنی در عین حال این مجوز را نیز صادر کرده‌اند که بر اساس شروط ضمن عقد حق تعیین مسکن، اختیار تعیین مسکن به زوجه واگذار شود.

بنابراین در صورتی که تمایل دارید شرط ضمن عقد تعیین حق مسکن را از زوج به زوجه واگذار نمایید یا اینکه توافق کنید تا به صورت مشترک برای تعیین مکان اقامت خود در طول سالیان زندگی مشترک اقدام نمایید، می‌توانید با مراجعه به دفترخانه اسناد رسمی نسبت به تنظیم سندی مبنی بر تعیین حق مسکن بر مبنای قانون و شرع، مشاوره‌های حقوقی لازم را دریافت نمایید.

با این حال تمامی شروط ضمن عقد معتبر نیستند و برخی باعث ابطال عقد ازدواج می‌گردند. برای مثال بر اساس مادهٔ ۲۳۳ قانون مدنی شروط خلاف «مقتضای ذات عقد» باطل است. منظور از خلاف مقتضای ذات این است که با طبیعت و ذات آن قرارداد منافات داشته باشد. برای مثال این‌که شرط شود دو طرفِ ازدواج همسر یکدیگر نباشند.

همچنین برخی شروط نیز وجود دارند که اگرچه باطل‌کننده‌ی عقد نکاح نیستند، ولی در دستۀ غیرمقدور، بی‌فایده یا نامشروع طبقه‌بندی شده‌اند (ماده 232 قانون مدنی).

1. شروط ضمن عقد غیرمقدور: شرطی که انجام آن در توان افراد متعارف نباشد؛ مثلاً شرط شود که زن یا شوهر در سه روز زبان تایلندی را به دیگری بیاموزاند یا مرده‌ای را زنده کند.
2. شروط ضمن عقد بی‌فایده: شرطی که در انجام آن هیچ منفعت عقلائی متصور نباشد. تشخیص منفعت هم با عرف است. مثل اینکه شرط شود زن یا شوهر مسافتی را با شتر بپیماید.
3. شروط ضمن عقد نامشروع: شرطی که مخالف قوانین امری باشد. قوانین امری مربوط به نظم و مصلحت عمومی می‌شود و برخلاف قوانین تفسیری افراد نمی‌توانند علیه آن‌ها توافق کنند. برای مثال اینکه شرط شود مرد حق طلاق نداشته باشد، یا شرط شود ریاست خانواده با زن باشد، یا مرد حق ولایت یا حضانت فرزندان را نداشته باشد یا شرط شود که زن هرگاه دلش خواست از منزل بیرون برود و هرجایی که خواست شوهر مانعش نشود (آیت‌الله سید روح‌الله خمینی، تحریرالوسیله) و شروطی نظیر این‌ها.

■ سردفتر: سید محمد جواد بلندی

■ آدرس: کرج عظیمیه خیابان شریعتی ابتدای خ پامچال جنوبی دفترخانه ۱۱۷ کرج

■ پست الکترونیکی: info@javad-bolandi.ir

■ ساعت کاری: 8 صبح تا 2:30 عصر

■ پشتیبانی: 09102939516

1. تنها می‌توان شروطی را به صورت ضمن عقد تعیین کرد که مطابق با قوانین کشور و نیز مطابق با حدود شرعی باشند.
2. شروط ضمن عقد بایستی با رضایت کامل طرفین نوشته و امضاء شود. طرفین بایستی به صورت دقیق نسبت به تبعات امضاء شروط ضمن عقد آگاه شده باشند و این وظیفه سردفتر دفترخانه ازدواج و طلاق است که نسبت به تفهیم طرفین اقدامات مربوطه را انجام نماید.
3. نمی‌توان هرچیزی را به صورت شروط ضمن عقد قرارداد کرد، حتی اگر طرفین بر سر آن توافق کامل داشته باشند.

“نی نی سایت”، یک منبع اطلاعاتی برای زنان باردار و مادران است که به دنبال راهنمایی در مورد مراحل بارداری، نگهداری از نوزادان و مسائل بهداشتی خانواده هستند. این وبسایت منابع قابل اعتمادی را برای پاسخگویی به سوالات و نگرش‌های مختلف فراهم می‌کند.

از حدود 10 سال گذشته تاکنون، نی نی سایت به یک منبع برای بحث و گفتگو درباره مسائل مختلف تبدیل شده است. امروزه بسیاری از افراد حتی به دنبال اطلاعات تخصصی و حقوقی، مانند شروط ضمن العقد ازدواج برای خانم ها، در نی نی سایت جستجو می‌کنند. با این همه لازم است توجه داشته باشید که بهترین راه برای کسب اطلاعات حقوقی، مراجعه به وکلا یا سردفتران اسناد رسمی است، زیرا تنها آنها هستند که صلاحیت پاسخگویی قانونی، حقوقی و قضایی به سوالات شما را دارند.