بر اساس قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران مردان میتوانند از همسران خود به دلیل ابتلا زن به بیماری های خاص درخواست فسخ نکاح را بدهند. بیماری های خاص عبارت اند از:

1- قرن و افضاء:

قرن یک نوع بیماری در اندام جنسی زن است که ناشی از غضروفی یا استخوانی بودن اندام جنسی است که مانع رابطه زناشویی بین زن و مرد می شود. بنابراین اگر زن قرن داشته باشد مرد می تواند نکاح را فسخ کند. افضاء حالتی است که حایل میان اندام تناسلی زن، وجود نداشته یا به طریقی از بین رفته باشد (منظور باکره نبودن زن نیست).

2- جذام و برص:

این دو از بیماریهای پوستی هستند. جذام یکی بیماری عفونی پوستی است که باعث افتادگی و چروک خوردن و زخم برداشتن پوست می شود و بر زیبایی افراد تاثیر گذار است. برص یا همان پیسی باعث می شود رنگ پوست در قسمت هایی از آن تغییر کند و حالت تیره و روشن به خود بگیرد.

3- زمین گیری:

اگر زن به دلیل هر بیماری ای زمین گیر و افتاده شود یعنی قدرت و توانایی نقل مکان خود بدون کمک دیگران را نداشته باشد زمین گیر بوده و این شرایط به شوهر او حق فسخ می دهد.

4- نابینایی از هر دو چشم:

نابینایی نیز از موارد فسخ نکاح هست و اگرچه قانونگذار نابینایی هر دو چشم را مدنظر داشته ولی نابینا بودن یک چشم نیز طبق قواعد عمومی قرارداد ها اگر عیب محسوب شود و قبل از عقد وجود داشته باشد باعث حق فسخ خواهد بود.

4/5 - (1 امتیاز)